Wie SC Lutten de afgelopen weken heeft zien voetballen, zal constateren dat het team redelijk verdienstelijk voetbalt, met een enkele uitschieter naar boven of beneden. Toch kan SC Lutten zijn wedstrijden vaak niet in omzetten in winst, omdat het ontbreekt aan slagkracht. Wel verzorgd voetbal, maar vaak onzorgvuldig, waardoor uitgespeelde kansen nauwelijks worden gecreëerd. En die kansen worden vaker niet dan wel benut. In de afgelopen zeven competitiewedstrijden scoorden de zwartwitten slechts acht keer, waarvan de helft in de thuiswedstrijd tegen SVN ’69. Dat zijn geen cijfers die bij tegenstanders de alarmbellen doen rinkelen.
Net als SC Lutten hadden de gasten uit Elim er ook alle belang bij om deze pot te winnen. Beide teams verblijven immers in de onderste regionen van de ranglijst. De eerste helft verliep voor beide partijen redelijk, maar was niet spectaculair om te zien. Een paar mogelijkheden over en weer, aanvaller Bill Spitzers die in het strafschopgebied onreglementair werd gestuit – door de scheidsrechter niet bestraft – en een laag schot vanuit de tweede lijn door Nick Lamberink. Na een half uur kwam SC Lutten dan toch op voorsprong. De bal werd door linksachter Thorben Scholten in het strafschopgebied gepompt, en via-via belandde die voor de voeten van Bill die het laatste beslissende tikje gaf: 1-0. Een paar minuten later kwam Elim al weer op gelijke hoogte via een knap afstandsschot: 1-1. Toch ging SC Lutten uiteindelijk met een 2-1 voorsprong de rust in, dankzij twee spelers die deze middag aan Lutterzijde een geweldige partij op de mat legden. Een voorzet van middenvelder Ewoud Altena op links werd door Glenn Kuipers feilloos met het hoofd afgerond: 2-1 in de 38ste minuut. De grensrechter van Elim probeerde het Lutter feestje nog te verstoren, door te claimen dat de bal achter was geweest toen Ewoud de bal voorgaf. Het zou die middag niet de enige keer zijn dat hij er naast zat. Bijna hadden de zwartwitten nog een keer gescoord, na een breedte-pass op Nick Lamberink die de bal in één keer op z’n slof nam. Het leer passeerde de achterlijn net naast de verkeerde kant van de paal.
In de tweede helft was SC Lutten de dominante ploeg. Het zocht voortdurend de aanval, was een paar keer dicht bij een doelpunt en mocht zichzelf verwijten dat enkele 100%-kansen werden gemist. Kijk, dat een Nick Weekamp net naast schiet nadat hij zichzelf knap had vrijgespeeld is jammer, maar kan gebeuren. Daarna echter had SC Lutten kunnen en moeten toeslaan via opgelegde kansen van Ronald Kosse en Bill Spitzers. Te gehaast en te onnauwkeurig werd de bal vervolgens over en naast het doel geschoten. Ook verdediger Nick Poel was dicht bij een treffer. Na een door hem opgezette aanval op rechts ging hij alleen door op de keeper, maar deze schermde de hoek goed af. En SC Lutten bleef komen: uit een hoekschop van Nick Lamberink kopte Glenn bijna raak, maar de bal werd door de verdediging van de lijn gehaald. Een minuut later was het dan eindelijk zover. Ewoud Altena scoorde koelbloedig de 3-1, laag in de rechterhoek. De wedstrijd leek beslist, maar kreeg onverwacht nog een venijnig staartje. En niet alleen in de vorm van een zware overtreding op Nick Lamberink, maar ook omdat Elim een kleine 10 minuten voor het einde nog wist te scoren via hun eerste aanvalspoging in de tweede helft: 3-2. Vanaf dat moment liet SC Lutten zich terugdringen, en was Elim bijna nog een keer succesvol. Een groot deel van de tweede helft was het team van Bas Nibbelke de bovenliggende partij en dwong de gasten uit Elim tot het maken van fouten als er maar even druk werd gezet. Nu was het billenknijpen en maar hopen dat SC Lutten zich staande kon houden tot aan het eindsignaal. In blessuretijd maakte invaller Frank Altena gelukkig een einde aan alle twijfel. Hij kreeg de bal aangespeeld, ging alleen op de keeper af en scoorde beheerst, zoals het een echte spits betaamt: 4-2. Eindelijk weer winst! Dat SC Lutten veel doelrijpe kansen niet verzilverde, mocht op deze middag de pret (terecht) niet drukken.