In de 6e speelronde gingen we op bezoek in Ommen. Vorig jaar tegenstander in de bekerpoule, het zo succesvolle beker avontuur waar we tot de laatste 16 kwamen. Maar in de poule werd verloren tegen Ommen 11, daar gingen we de Bietenbrug op met 5-3. Het was net genoeg om toch door te gaan. Het team van Ommen was ongeveer hetzelfde gebleven.
De koploper (wij) tegen de nummer laatst (zij). Wat er vaker over teams van Lutten gezegd word, en vorige week ook maar eens weer bewezen werd (de stuurlui aan wal hadden maar weer eens gelijk) was dat wij Lutten ons weleens laten verrassen door dat soort tegenstanders. Dat werd heel erg duidelijk gemaakt in de teambespreking vooraf. En datgene wat ons vorig jaar overkwam.
We begonnen geconcentreerd en al voetballend kwamen we snel tot een paar kansen die Kathagen vakkundig om zeep hielp. Dat deed hij de eerste wedstrijden beter. Maar al snel werd het toch 0-1, Silas speelde Boerman vrij in de 16, goede aanname en dito afgemaakt door de (c). Daarna een fase dat we te graag wilden en doordat we alle ruimte hadden we elkaar in de weg liepen en dat kwam ons spel niet ten goede. Vijf minuten voor rust werd er toch nog gescoord, Sander kopte eindelijk onderkant lat binnen uit een corner, na 2 weken achter elkaar de bovenkant van de lat geraakt te hebben.
In de tweede helft kwamen zij ook aanvallend niet in het spel voor. Op zich jammer, want daardoor kregen wij zelf ook weinig ruimte. Kathagen maakte toch bijna een wereldgoal, al was zijn stift net iets te hoog (lat) en hield de keeper er ook best veel uit. Op twee pogingen van Richard Hakkers had hij echter geen antwoord en werd het dus 0-3 en 0-4. Eerst kopte Richard raak uit een corner en hij verlengde een schot van Chiel die er anders niet ingegaan was. Op slechts één onoplettendheid na werd Peter niet getest en hielden we de nul. Wij scoorden ook niet meer en de scheidsrechter vond het na 85 minuten wel genoeg.
Een degelijke overwinning, complimenten voor de concentratie van de boys. En dus niet “des Luttens” in het mes gelopen. Volgende week weer één om naar uit te kijken. Thuis tegen Gramsbergen. Zij willen er vol op klappen hebben we gehoord. Aan ons om ons daar op voor te bereiden. Tot volgende week op de Kei!
