In de strijd om de KNVB-beker ontving SC Lutten afgelopen zaterdag eersteklasser DOS ’37 uit Vriezenveen. In de reguliere competitie hebben de zwartwitten vooralsnog moeite om hun draai te vinden, en dus zou volgens de regels van de logica SC Lutten kansloos zijn. Maar bekerwedstrijden verlopen niet altijd volgens deze regels. De underdog wil dan nog wel eens verrassend uithalen.
In de eerste helft waren de gasten de bovenliggende ploeg en speelde de wedstrijd zich voornamelijk af op ‘onze’ helft. SC Lutten verdedigde uit alle macht en zat vaak kort op de tegenstander, maar kon desondanks niet verhinderen dat DOS ’37 enkele kansjes creëerde. Maar de scherpte ontbrak nog, en dus gingen schoten en kopballen net over of naast het doel. In deze fase was de vraag gerechtvaardigd hoe lang het team van Bas Nibbelke stand kon houden. In de achttiende minuut moest SC Lutten dan toch capituleren: na een dekkingsfout in de verdediging draaide een aanvaller van DOS ’37 makkelijk weg, en vond een medespeler die deze aanval keurig afrondde: 0-1. Na een half uur spelen voorkwam keeper Ramon Soer met een uitstekende reactie op een kopbal de tweede treffer voor de Vriezenveners.
En toch liet SC Lutten zich door dit alles niet intimideren. De bal werd niet eenvoudig weggerost naar voren, maar het team probeerde via combinaties de aanval te zoeken. Dat ging in het begin moeilijk, want DOS ’37 was in het eerste half uur duidelijk beter, maar toch ontworstelden de zwartwitten zich geleidelijk aan meer aan de tegenstander. Dat lag ook aan het tempo van het spel. Van een eersteklasser mag je verwachten dat die sneller en scherper voetbalt, maar de gasten lieten wat dat betreft wel een steekje vallen.
Dit gebrek aan scherpte was in de tweede helft nog duidelijker zichtbaar. Deels zal dat te maken hebben met onderschatting, maar aan de andere kant was het ook de verdienste van SC Lutten, dat zich steeds minder onder de indruk toonde van DOS ’37. SC Lutten kreeg steeds vaker de gelegenheid om aan te vallen, en dat leidde een kleine tien minuten na rust tot een uitstekende kopkans van Ewout Spijker, die door de keeper maar net verwerkt kon worden tot hoekschop.
Af en toe zette DOS ’37 de druk erop, en dwong de Lutter verdediging tot het maken van fouten, wat weer leidde tot een aantal doelpogingen. Toch kon je merken dat bij SC Lutten het zelfvertrouwen toenam. Veel meer dan in de eerste helft speelde de wedstrijd zich af op de helft van de tegenstander. Maar dan toonde zich toch weer het gebrek aan slagkracht, waar het team al sinds het begin van de competitie mee worstelt. SC Lutten kan de aanvalsdrift niet omzetten in uitgespeelde kansen, en scoort daardoor nauwelijks.
Vijf minuten voor het einde leek DOS ’37 de wedstrijd te beslissen. Via een lange bal werd de spits aangespeeld, die de bal koelbloedig langs Ramon tikte: 0-2. Einde wedstrijd dus? Dacht het niet! Een minuut later nam aanvoerder Ewout Spijker een halfhoge bal ineens op de slof (later zou hij nog zeggen dat hij de bal niet echt goed raakte) en scoorde een prachtig doelpunt: 1-2. Zodoende werd het toch nog even billenknijpen voor de gasten; helemaal toen in de laatste minuut een inzet van SC Lutten op de lat belandde.
Maar helaas, meer zat er niet in. Op basis van het vertoonde spel had SC Lutten een gelijkspel verdiend, en het team kan ondanks de nederlaag terugkijken op een verdienstelijke wedstrijd. Bij DOS ’37 kan men ondanks de overwinning niet tevreden zijn over dit duel.
